Posts filed under ‘Personalmente’

Melatonina

Mi cuerpo me está pidiendo a gritos generarla. Ayer le di un chute, y se ha enganchado. Hoy tiene mono.

Mono de sol mediterráneo.

¿Dónde se habrá escondido?

marzo 7, 2010 at 10:33 am 3 comentarios

Entramos en marzo

Mañana ya pondremos las patitas en el mes que abre la veda a la primavera.

Mañana recién hará medio año que me estrené en mi trabajo actual.

Mañana damos comienzo a una semana ajetreada, y a una quincena de adelantar trámites bodorriles.

Mañana pasaré a estar pendiente, cada día, de los primeros brotes que emerjan de la tierra húmeda donde hoy di sepultura a semillas de diversa catadura.

Mañana quiero pintar piedras de colores de arco iris.

Mañana me iré preparando para sacar a mi querida de dos ruedas a reconocer estos andurriales.

Mañana empieza una nueva temporada de mi serie particular.

Mañana será un gran día.

Como hoy.

febrero 28, 2010 at 6:34 pm 1 comentario

Zumo de arándanos

Está bueno el de Granini.

Esperemos que también sea efectivo.

Falta me hace.

febrero 23, 2010 at 8:38 pm Deja un comentario

La vida cambia (y nos cambia)(o la cambiamos)

Y en un paréntesis considerable, los cambios se acumulan.

Algunas cosas siguen, otras empiezan, otras se cambian los calcetines como en tarde calurosa de agosto.

Y ahora ando, pañuelo en mano, postura de loto en en un enorme sofá verde, esperando unas patatas fritas que ya se huelen y que está preparando mi chico, mientras el trueno retumba fuera y el relámpago acaba de iluminar toda la vista del ático al Tibidabo. Mmmm acabo de probar las patatas, yum.

Justo suena I put a spell on you, extraída del mega recopilatorio 50-60-70-80-90ero que conseguí.

La música guió la tarde, a caballo entre el recopilatorio y el estreno por nuestra parte del Rock de los 80 en el Guitar Hero.

De viernes ya. Fin de semana por delante. Descansar, jugar, leer, seguir con los preparativos de la boda y del viaje a la Toscana, puede que adelantar algo de trabajo, ni que sea leyendo cosas que tengo pendientes, porque lo cierto es que preparar ordenanzas de residuos dudo que sea lo más adecuado para recuperarse de un constipado…

Hace un año andaba yendo y viniendo. Catalunya-Navarra. Navarra-Catalunya. Corazón en un extremo, el resto en el otro. Cachitos repartidos por la geografía peninsular.

Ahora tengo los afectos más concentrados, mi niño y mis gatos cerca, amigos unos más próximos, otros menos. Un buen trabajo, sí señora. Que sabía iba a ser para mí. Y al que poco a poco le voy traspasando retazos de mi yo, lo que la Administración me deje mediante. Qué narices, en seis meses ya he transferido bastante, y lo que me queda. Un espacio luminoso, acogedor, a nuestra medida. De nuevo con cámara réflex en las manos. Y lo que te rondaré, morenaza (o caoba, o rubia oscura, o whatever).

Más sabia, puede. Más canas, diría que sí. Más paciente, ese sí que ha sido un cambio. Más contenta.

Creo que el cambio me lleva ya por la versión 3.5. Me da que esa caerá en breve, aunque la actualización oficial sea en mayo.

febrero 19, 2010 at 10:02 pm 4 comentarios

Pizza en preparación




Pizza en preparación

Originally uploaded by elengaer

Las pizzas ya las tengo mucho más por la mano. Esta era una de mitad, un cuarto y un cuarto. Mitad con cebolla, espinacas y huevos. Cuarto con cebolla y pimientos. Cuarto con cebolla, pollo y piña. Todo con su tomate y su queso. La cena de dos días.
Deliciosa.

abril 18, 2009 at 9:52 am Deja un comentario

Cupcakes, first round




1ª tanda

Originally uploaded by elengaer

Las primeras que hice. Un montón de pruebas de rellenos.
No quedaron del todo hechas por dentro, pero eso ya se ha mejorado.

abril 18, 2009 at 9:49 am 1 comentario

Reflexión

Lux

Lux

Nuestro miedo más profundo no es ser inadecuados,

sino ser poderosos más allá de toda mesura.

Es nuestra luz, no nuestra sombra, lo que nos asusta.

Nos preguntamos: ¿Quién soy yo para ser brillante, maravilloso, talentoso, fabuloso?

En verdad, ¿quién eres para no serlo?

Eres un hijo de Dios.

Tus pequeños juegos no le sirven al mundo.

Empequeñecerse para que los demás no se sientan inseguros a tu lado no es muestra ni de talento ni de iluminación.

Todos fuimos creados para brillar, como los niños.

Nacimos para manifestar esa gloria de Dios, que está en nuestro interior.He

No sólo algunos de nosotros, sino todos.

Y al brillar con nuestra propia luz, inconscientemente permitimos que los demás también brillen.

Así como, al liberarnos de nuestros miedos, nuestra presencia libera de inmediato los miedos ajenos.

Marianne Williamson

Si os es mejor, cambiad Dios por lo que encaje con vuestros valores: el Universo, la energía, whatever. No es relevante.

¿Os asusta vuestra luz? ¿Os ha dado miedo en alguna ocasión salir de los límites que vosotros mismos os habéis marcado? ¿Habéis reflexionado que podría/puede haber más en vuestra vida de lo que a simple vista dais por hecho?

A mí sí. He tenido miedo de mí misma. De lo que podría llegar a ser. De hecho, aún lo tengo. Pero soy consciente de ello. Ya es un paso.

abril 9, 2009 at 1:55 pm Deja un comentario

¿Os ha ocurrido alguna vez?

Rasa, en Ludo Magazine

Rasa, en Ludo Magazine

Tomada prestada a mi amigo WasQ.

marzo 26, 2009 at 10:40 am 2 comentarios

¿Cómo conciliar cuándo se es autónom@?

Se trata de una pregunta que me vengo haciendo últimamente, en el proceso de ser formadora y educadora freelance en temas socioambientales (y alguna que otra cosa más).

Por tanto, la pregunta va más bien dirigida, no a la gente autónoma que trabaja bien en un despacho fuera de casa, bien en un comercio, o cualquier tipo de actividad que implique salir de las cuatro paredes de tu sancta sanctórum, sino a quiénes, como norma general en su actividad, o bien por tener que preparar materiales, clases, diseños, planos, dibujos, webs, artículos… previo a desarrollarla off limits, pues eso, trabajan desde su espacio en casa como profesionales.

¿Cómo os estructuráis para que no os puedan otras tareas, más domésticas e igualmente necesarias?

¿Cómo separáis vuestro trabajo de lo familiar y lo personal (aunque en ocasiones estén inevitablemente interconectados)?

¿Cómo conseguís hacer entender, sobre todo cuándo iniciáis una actividad diferente o estáis en un proceso de tránsito, que necesitáis vuestro tiempo y vuestro espacio para desarrollar vuestras tareas profesionales, formaros, hacer contactos…?

¿Cómo lo explicáis, sobre todo si sois MUJER, que si estáis en casa no es a) que os pasáis todo el rato dejándola como los chorros del oro o b) que os tocáis los ovarios soberanamente y dejáis que os mantengan?

Haciendo malabares... ¿será Visnú versión femenina?

Haciendo malabares... ¿será Visnú versión femenina?

¿Permanecéis todo el tiempo en casa, o preferís iros a trabajar a la cafetería de la esquina, a la biblioteca local, o a algún otro recinto que suponga un cambio?

¿Tenéis vuestro espacio de trabajo delimitado, o se encuentra diluido en la casa o en alguna habitación?

¿Si vivís en pareja, y vuestra contraparte trabaja por cuenta ajena, con unos horarios delimitados, cómo lo hacéis?

¿Qué estrategias lleváis a cabo para tener una buena productividad, sin que la casa se os venga encima y sin sentiros culpables?

Algo a lo que estoy dándole vueltas, y agradecería sobremanera vuestros comentarios y aportaciones.

Y también, vuestras propias preguntas al respecto.

marzo 13, 2009 at 4:44 pm 3 comentarios

Conxuro


Mouchos, coruxas, sapos e bruxas.
Demos, trasnos e dianhos, espritos das nevoadas veigas.
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das mencinheiras.
Pobres canhotas furadas, fogar dos vermes e alimanhas.
Lume das Santas Companhas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios.
Oubeo do can, pregon da morte, foucinho do satiro e pe do coello.
Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Averno de Satan e Belcebu, lume dos cadavres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernales cus, muxido da mar embravescida.
Barriga inutil da muller solteira, falar dos gatos que andan a xaneira, guedella porra da cabra mal parida.
Con este fol levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxiran as bruxas acabalo das sas escobas, indose bañar na praia das areas gordas.
¡Oide, oide! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse no agoardente, quedando asi purificadas.
E cando este brebaxe baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa ialma e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada: si e verdade que tendes mais poder que a humana xente, eiqui e agora, facede cos espritos dos amigos que estan fora, participen con nos desta queimada.

Tras unas magníficas Jornadas y Asamblea, enmedio de una Cena Étnica genial con soberbia compañía y grata música, no podía faltar, cortesía de nuestr@s amig@s galeg@s, una fantástica queimada.

marzo 10, 2009 at 1:10 pm 2 comentarios

Older Posts


Para pensar

"Sólo el que ensaya lo absurdo es capaz de conquistar lo imposible." Miguel de Unamuno

Mes a mes

May 2024
L M X J V S D
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  

Instantes robados

Pasaron ya...

  • 119.921 hits